Arritti ! Per ch'ella campi a lingua !

U lamentu di a lingua Corsa

«Cet émouvant poème d’avant-guerre est dû au talent d’un des meilleurs écrivains corses du siècle, A.Olivesi » commentait Arritti du 18 juillet 1975. Publichemu torna sta puesìa magnìfica cum’un testimognu di tante è tante lotte pè a nostra lingua, è cum’un messagiu lampatu à tutti i Corsi : parlate corsu !

L’altra sera, dopo cena

Eru solu à lu fucone

È fumavu la moi pippa

Cum’ellu facìa babbone

Quandu intesi una scherpata

In cima di lu scalone.

Spalancai la mio porta

Ch’era digià bella mossa

Vidi entre una vechjetta

Da le làcrime cummossa

Chì mi disse : bona sera !

Ricunnobbi a « lingua corsa ».

Ti salutu a mio cumare !

Un pezzu ch’ùn t’aghju vistu!

Posa appena. Ti ringraziu.

Aiò posa, per lu Cristu,

Arrìmbati puru à sta panca

Chì mi pari bella stanca !….

Tempi è tempi, veramente !

Sò stanca è quasi à l’anghione

Arricòrdati, o cumpà,

Quandu t’ere un zitellone

S’avìa mai bisognu

Di marchjà cù lu bastone…

Eru nant’à tutt’e labbre

È dentru à tutti li cori

Ridìu cù le cuntentezze

È pienghjiu cù li dulori,

Sempre l’amica di tutti.

Di li belli è di li brutti.

Quand’u zitellu nascìa,

Cù lu latte di la mamme

Sughjìa le mo’parole

Senza restàssine in brama

È venìa grande grossu

Chì nun’è indigestu u corsu!

…Nun c’era tanti « je t’aime »

In tempi antichi, o cumpà,

Ne tanti « je vous adore »

Ne tanti « je ne veux pas »

Ma qualcosa di più raru:

«Sentite… vi tengu caru! »

…Donne, zitelle è zitelli

Giuvanotti, omi attempati,

Quelli chì sò stati in Francia

È quelli ch’ùn ci sò stati

Pàrlanu tutti di gola

Cume gatti strangulati !

Aghju pientu, aghju stridatu

È sò troppu faticata,

Mi mureraghju in un scornu

Sìmplice cume sò nata,

Perdunendu –ùn’è mai tardi –

I Corsi scemi è bastardi.

Bona notte, u mio cumpare !

Hai intesu lu mio lagnu.

Fammi st’ùltimu piacè

Mèttimi sott’un castagnu

È scrivi nant’à me fossa :

«Quì riposa a lingua corsa !…»lamentu