Accapu di a redazione

U più grande

Una zitelletta di mancu 15 anni cù u mo fratellucciu, entrendu in u so magazinu, truvèndusi una scusa per avvicinà quellu ch’era per noi un munumentu, un mitu, una legenda viva… Eccu u mo primu ricordu di Claudiu Papi, fora di i terreni di ghjocu à pallò, pocu nanzu à ch’ellu si n’andessi ver di e stelle turchine… S’hè occupatu di noi, ùmile è calurosu, videndu bè a nostra andatura smaravigliata è i nostri sguardi spampillulenti d’ammirazione. Un surisu tìmidu, un sguardu dolce, un omu cusì sèmplice è fundamentalmente bonu chì si pudìa avvicinà senza orgogliu ne manera, un omu di u so pòpulu ! Eccu u sìntimu chè n’avemu avutu tremindui cù u mo fratellu cumprèndusi una sciarpa è un paghju di calzette turchine. Ssa sciarpa a tengu preziosamente chì ghjè ellu chì mi l’hà venduta ! Face 40 anni ch’ellu si n’hè andatu Claudiu Papi. Era u più grande ghjucatore corsu di tutti i tempi. È u so rinommu l’hà vintu cù u so talente, ben intesa, ma spessu cù a so umilità, a so semplicità, a so cursitùtine… Sò cose ch’ùn sbàglianu micca nant’à u valore d’un omu. Ci hà fattu campà cù i s’amichi e più belle prudezze di u Sporting Club di Bastia, u solu club prufessiunale ch’ellu hà avutu. Vulìa stà in Corsica induv’ellu campava i piacè d’un omu di a terra, a caccia, a pesca, a bicicleta, e carte cù l’amichi, e pruminate ind’è a machja, in i carrughji bastiacci o nant’à e strade di u so Purtivechju nativu… Papi rispirava l’identità nustrale, è l’hà sparsa in tutta l’Auropa cù ssa squadrona di l’epupea aurupea di u 77-78. Avìa a vista di u capurione, mezuterrenu magnìficu per sparghje u ghjocu, spirà l’attaccante, sente u mumentu bonu per ficassi trà mezu à e difese, cunduce u pallò induv’ellu vulìa è tafunà i filetti nemichi.

O quante pichjate istintive chì si n’andàvanu à more in fondu à e gabbie sott’à u clamore d’Armand Cesari ! Ùn ci era chè ellu per pichjà cusì u pallò senza mancu pruvà à ammurtìscelu. Ghjucatore esempiariu, altruistu, ùn m’arricordu micca ch’ellu appii mai avutu un cartone giallu, o cusì pocu ! Accugliava i ghjucatori stranieri chì venìanu à ghjucà in Bastia, per falli scopre a so ìsula, spiecali ciò ch’ella era a Corsica. Papi era l’icona d’un pòpulu, è di tutte e so generazioni ! U libru chì li hè cunsacratu hè bellìssimu chì vi conta l’omu, u ghjucatore, è e so prudezze. Era dinù un grande spurtivu. Pallò, bicicleta, tennis, talentuosu in tutte e discipline ch’ellu tuccava ! Entrutu à u Sporting à l’età di 18 anni, ci hà ghjucatu à longu à 15 anni à i più alti livelli nanzu chì una ferita u teni scartatu di i terreni. Face ch’ellu ùn hà pussutu partecipà à a finale di a cuppa di Francia di u 1981 ! Inghjustizia tamanta ! Ma avìa già custruitu a dimensione internaziunale di u Sporting cù i Felix, Larios, Rep, Krimau, Orlanducci, Marchioni, De Zerbi, Cazes è tant’altri ! Chì squadrona ! Chì epupea trà mezu à l’Auropa sana ! È sò torna i Dzajic è Zimako, dui altri munumenti di u ghjocu à pallò ch’anu purtatu cù ellu u Sporting à a terza piazza di u Campiunatu 76, aprènduli e porte di l’Auropa. Papi hè statu ancu chjamatu da a Francia pè u Mundiale di u 78 in Argentina ! Era un maritu è un babbu di famiglia ch’ùn circava micca a gloria, solu u piacè d’esse cù quelli ch’ellu tenìa caru. Arritti manda basgi affettuosi à tutti i soi in ssi tempi di ramentu di a so sparizione. S’hè spentu u 28 di ghjennaghju 1983. Ferma per sempre u più grande. •

Fabiana Giovannini.