À u tagliu di u stradone in lu so urtulinu, Zìu Pàulu si punìa un mandarinu.
– O Zìu Pà ! dìssenu trè pullastroni (1), andate puru chì u fruttu ch’è vo magnarete ùn hè ancu maturu. Mà ùn vi ne fate, vi cantaremu un oratoriu. È i mandarini i vi mandaremu in purgatoriu. Almenu chè vo ùn campite quant’è isse curnachje, chì mùghjanu pà isse machje. O ch’è vo ùn abbiate a speme di campà quant’à Matusaleme (2)…
– O giuvanastri, disse Zìu Pàulu, hè cusì fattu u distinu, chì a data di a so morte ùn la cunnosce nimu. Quelli chì fìlanu u fusu di a nostra vita suppongu, ch’elli u fàcenu o più cortu, o più longu. A vostra rima à cosa rima ?
U destinu li dede a raghjone. Unu si ne murìa à la fine di a staghjone. U sicondu u disgraziatu, s’hè annigatu. U terzu à e culunìe s’hè fattu duie mosse, è hà finitu chì ci hà lasciatu l’osse.
Zìu Pàulu, cù u so mandarinu, sarà forse sempre vivu.
Muralità
V’aghju date u sicretu ùn lu ripitite à nimu
Par campà cent’anni, punite un mandarinu. •
- Pullastrone : metafura ridìcula aduprata à spessu par dì « giuvanuttellu ».
- Matusaleme : quellu di i patriarca di a Bìbbia chì invichjede u più (969 anni).