E fàvule di Natale Rochiccioli

Una zucca annant’à una leccia

Agnulinu, u core sempre in festa, hè divintatu un spezialistu di a siesta. Induv’ellu si trova, si stracqua, durmarìa ancu ind’è l’acqua…
Quella matina stracquatu sott’à un liccione, guardava i nùvuli fendu e so riflissioni :

– A Natura hè strana : in tarra, tamante zuccone… Sarìanu più à a so piazza appiccate à st’arburone…
In pianu, sta zucca cusì matura, ùn face cusì bella figura.

Agnulinu si scuzzula ind’è l’arbaglia, cum’è a gallina chì face a so guaglia…
Durmendu, fece un sunniacciu. Una zucca li cascava annant’à u mustacciu…

Si sveglia… smossu. Una ghjanda s’era staccata… avìa a labra tutta sbrimbata.
– O’ngnulì… s’ella era stata a zuccona, sta sera in paese, sunnava a ciccona !

Avarìanu scrittu à u Campu Santu : « Quì, ghjace Agnulinu. Ùn hà campatu tantu… Mortu d’un zucchinu chì l’hà sciaccatu u chjucchinu.
Lasciate dorme stu disgraziatu, di u so sonnu… inzuchittatu »
. •

 

Muralità

Lasciate e zucche in la so guaglia
È in Francia ci sarà menu pagaglia. •